Naglašeno izduženom formom, saglediv javnosti s ulice, ali i sa strane haustora, zatečeni prostor je pretrpeo intervenciju poštujuci upravo ovakvu dispoziciju – odnosno vizuelnu dostupnost. Inverznim postupkom, pozicioniranjem eksponata, ne u ravni fasade – izloga već ka unutrašnjosti lokala, omogućena je bolja preglednost, ali i „neophodnost” ulaska u sam prostor. Projektovana čelična galerija, koja je omogućila povećanje izložbene površine, svojom naglašenom konstruktivnom geometrijom diktira i preovlađujuću estetsku odrednicu. I na kraju, kao vertikalna spona različitih nivoa, osmišljeno je zalučeno slobodnostojeće stepenište, kome je osim funkcionalne dimenzije, data uloga „ekscesa” u prostoru glavnog izloga.